Türkiye Büyük Millet Meclisi

Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM), Türkiye Cumhuriyeti’nin yasama organıdır ve millet egemenliğinin somutlaştığı en yüksek temsil makamıdır. 23 Nisan 1920’de Ankara’da kurulan TBMM, hem Kurtuluş Savaşı’nı yönetmiş hem de yeni Türk devletinin temelini atmıştır. Bu yönüyle sadece bir parlamento değil, ulusal iradenin tarihsel simgesidir. Meclis, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’na göre yasama yetkisini tek başına kullanır; bu yetki devredilemez.

TBMM, halk tarafından seçilen 600 milletvekilinden oluşur ve üyeler beş yılda bir genel seçimlerle belirlenir. Görevleri arasında kanun yapmak, bütçeyi kabul etmek, Cumhurbaşkanı’nı denetlemek, milletlerarası anlaşmaları onaylamak, savaş ilanına karar vermek ve gerekirse Cumhurbaşkanı’nı Yüce Divan’a sevk etmek yer alır. Milletvekilleri yasama dokunulmazlığına sahiptir; bu da onların halk adına görevlerini özgürce yerine getirebilmelerini sağlar.

Meclis çalışmaları Genel Kurul’da yürütülür; burada görüşmeler yapılır, yasalar oylanır ve denetim mekanizmaları işletilir. TBMM’nin başında Meclis Başkanı bulunur; o, hem Genel Kurul’un düzenini sağlar hem de yasama organını devlet protokolünde temsil eder.

TBMM, demokratik hukuk devletinin merkezinde yer alan bir kurumdur. Yalnızca kanun yapan bir organ değil, aynı zamanda milli iradenin sesi, halkın denetim gücü ve devletin meşruiyet kaynağıdır. Türkiye’nin siyasal sisteminde TBMM’nin varlığı, “egemenlik kayıtsız şartsız milletindir” ilkesinin canlı ve sürekli bir ifadesidir.