Türk Ceza Kanunu

Türk Ceza Kanunu (TCK), Türkiye’de suç sayılan fiilleri ve bu fiillere uygulanacak yaptırımları belirleyen temel yasadır. 5237 sayılı kanun 1 Haziran 2005 tarihinde yürürlüğe girmiş ve önceki 765 sayılı Ceza Kanunu’nun yerini almıştır. Kanunun amacı yalnızca cezalandırma değildir; aynı zamanda toplum düzenini korumak, temel hak ve özgürlükleri güvence altına almak ve suç işlenmesini önlemektir. Bu yönüyle TCK, hem bireyin hem de toplumun güvenliğini sağlamayı hedefleyen modern bir hukuk anlayışına dayanır.

TCK, genel hükümler ve özel hükümler olmak üzere iki ana kısımdan oluşur. Genel hükümler kısmında suçun tanımı, kast ve taksir gibi irade unsurları, ceza sorumluluğunun sınırları, teşebbüs, iştirak ve içtima gibi temel ceza hukuku kavramları düzenlenmiştir. Özel hükümler kısmında ise kişilere, millete, devlete veya kamu düzenine karşı işlenen suçlar ayrıntılı biçimde tanımlanmıştır. Her suçun unsurları, cezası ve hangi durumlarda indirim ya da artırım uygulanacağı bu bölümde belirtilir.

Türk Ceza Kanunu’nun bir diğer önemli özelliği, insan haklarına dayalı çağdaş ceza politikası anlayışını benimsemesidir. Ölüm cezasının kaldırılması, işkence ve kötü muamelenin yasaklanması, cezanın kişiselliği ilkesi gibi düzenlemeler bu yaklaşımın göstergesidir. Kanun, cezalandırmayı bir intikam aracı olarak değil, toplumsal barışı yeniden tesis eden bir araç olarak görür. Böylece TCK, Türkiye’nin demokratik hukuk devleti olma niteliğini güçlendiren temel yasal dayanaklardan biridir.

Kanun Bilgileri

Kanun No	5237
Kabul Tarihi	26/09/2004
Durum	Yürürlükte
Resmî Gazete	12/10/2004
Kaynak: Resmî Gazete